In April 1992, a young man from a well-to-do family hitchhiked to Alaska and walked alone into the wilderness north of Mt. McKinley. His name was Christopher Johnson McCandless. He had given $25,000 in savings to charity, abandoned his car and most of his possessions, burnt all the cash in his wallet, and invented a new life for himself …
Hoewel Into the wild al een tijdje op mijn leeslijstje stond, gewoon, omdat het een belletje deed rinkelen als moderne klassieker, kwam het pas echt prominent naar voor toen Tom Waes volop aandacht besteedde aan dit verhaal in zijn televisieprogramma ‘Reizen Waes‘. Gespreid over twee afleveringen trok hij naar Alaska, naar de verlaten bus waar McCandless uiteindelijk het leven liet.
Jon Krakauer brengt met Into the wild zijn relaas van het waargebeurde verhaal omtrent het jonge leven van Chris McCandless, die zichzelf trouwens een heel andere naam aanmat tijdens zijn expedities: Alexander Supertramp. McCandless leven krijgt op persoonlijk en financieel vlak een meer dan behoorlijke start: zijn vader heeft een erg goede job, waardoor het gezin weinig problemen kent in het opvoeden van hun kinderen. McCandless was als jongere geen ware rebel, maar als tiener bleek toch wel dat hij geen groot voorstander was van de hedendaagse maatschappij. Het deed hem besluiten om op pad te gaan, alleen, de natuur in. Eerst tijdens een zomervakantie, met zijn eigen auto, maar van zodra afgestudeerd aan de universiteit, laat hij het ‘gewone’ leven helemaal voor wat het is. Hoppend van de ene tijdelijke job naar de andere, zorgt hij ervoor dat hij steeds net genoeg middelen heeft om zijn tochten te kunnen uitvoeren. En hoewel McCandless niet noodzakelijk op zoek gaat naar menselijk contact, eerder het tegendeel zelfs, ontmoet hij tijdens zijn reizen door de VS verschillende personen die de jongeman snel in hun hart sluiten. Het zijn ook deze mensen rond wie Krakauer Into the wild ten dele heeft opgebouwd. Hun relaas biedt een mooie en indringende kijk op McCandless’ laatste levensjaren.
Wat het meest geweten feit is van Into the wild, is dat McCandless zijn tocht door Alaska, nabij Mt. McKinley, jammer genoeg niet overleefde. Hij stierf door de honger, en verkommerde als het ware in de verlaten Fairbanks City bus 142 die hij als zijn basiskamp was gaan beschouwen. Ondanks dit dramatische levenseinde, heeft Krakauer geen triest of deprimerend verhaal neergeschreven. Eerder is het een boek dat je meesleept, dat je doet begrijpen waarom McCandless zo gesteld was op een leven vol liften en rondtrekken. Je gaat ook inzien dat de jongeman helemaal niet zo hulpeloos of zelfs naïef was als je zou denken wanneer je voor het eerst iets hoort over de context van zijn overlijden. Into the wild maakt de hang naar avontuur erg tastbaar, zonder de gevaren ervan te negeren. Een pluim voor Krakauer en voor Chris McCandless.
| Versie die ik gelezen heb: Pan Books, 2007 (205 pp.)
| 2015 Reading Challenge: Ik tikte het vakje ‘A book based on a true story’ af
De Boekenbabbelaar 