Het is hier even wat stiller, maar daar is een goede reden voor: vorige week begon ik een nieuwe job. Dat maakt uiteraard dat mijn hoofd de komende tijd iets minder op pure ontspanning staat :-), maar daarnaast ben ik ook pas laat thuis ’s avonds, waardoor ik vaak maar enkele pagina’s per dag gelezen krijg. Maar! Er is ook een positieve zijde aan deze medaille, want doordat ik elke dag zo’n twee uur in de wagen zit, heb ik een nieuwe boeken-liefde ontdekt: luisterboeken. Al na de eerste keer was ik er weg van. En mijn allereerste luisterboek, dat was De Man Van Je Leven, door Arthur Japin. Nu, ik ga het kort houden vandaag, maar ik geef je toch graag snel wat achtergrond mee.
De betovering is verbroken, zeggen mensen wanneer hun grote liefde voorbij is. `Het sprookje is uit , als was het een illusie waarmee hun gevoel hen al die jaren had bedrogen. Alsof het een verblinding is geweest, en ze nu verdriet hebben omdat ze beter zijn gaan zien. `Ik ben droeviger maar wijzer, verklaren ze, alsof liefhebben een vorm van domheid was en hun ontgoocheling een dure, maar noodzakelijke levensles. Het tegendeel is waar. Liefhebben is de illusie niet, maar leven. `Te willen beschermen wat je lief is, desnoods voorbij dit leven. Dit lijkt Tilly’s drijfveer. Zij is ernstig ziek en zoekt een vervangster voor zichzelf, iemand die straks haar plaats naast haar man kan innemen. De vrouw die zij vindt blijkt echter zo perfect bij hem te passen dat hij haar zonder dat Tilly dit wist zelf al had gevonden en in het geheim al een relatie met haar heeft gehad. Door de verrassing die Tilly hun bereidt, verandert haar tragedie in een klucht. Maar wie heeft daarvan eigenlijk de regie? Niets is wat het lijkt. Eén man, twee vrouwen en een afgelegen huis op een zonnig vakantie-eiland. Een wrange komedie over liefde, trouw, overspel en wraak voor iedereen die ooit geloofd heeft in de liefde. (bron)
De Man Van Je Leven is mijn eerste Japin-boek. Ik had dan ook geen bijzondere verwachtingen voor ik eraan begon, en dat was misschien ook wel goed. Ik vond dit namelijk wel een onderhoudend verhaal, makkelijk te volgen ook, zeker doordat er eigenlijk maar drie figuren aan bod komen. Maar aan de andere kant vond ik het geheel toch wat povertjes. Het verhaal is eenvoudig van opzet, er valt ook gewoon niet meer uit te halen dan Japin al doet. Dus om even heel kort te zijn: een leuk en ook best grappig boek, maar het doet Arthur Japin beslist niet naar een hoger plaatsje schuiven op mijn nog-te-lezen-lijstje.
Intussen ben ik alweer bijna door m’n tweede luisterboek heen: De Man Zonder Ziekte van Arnon Grunberg. Daar post ik binnenkort zeker iets over. Voor nadien heb ik al een aantal audioboeken uit de bieb klaarliggen, maar waar ik het meeste naar uitkijk, is toch wel de audioversie van de laatste Harry Potter, De Relieken van de Dood!
| Versie die ik gelezen heb: 2013 (luisterboek)
| 2015 Reading Challenge: Ik tikte het vakje ‘A book with a love triangle’ af
| Dit boek telt mee voor Ik Lees Nederlands 2015